“Onze projecten willen niet per se Instagramable zijn”

Gesprek met architecten Miel Dhondt en Christelle Nga Mbida

Architecten Miel Dhondt en Christelle Nga Mbida vormen een heerlijk gekleurd architectenduo. De twee zijn net met veel enthousiasme een eigen ontwerpbureau gestart. Een bevlogenheid die mooi is om te horen, maar ook om te aanschouwen. “Onze projecten willen niet per se Instagramable zijn”, klinkt alvast als een stevig hedendaags statement. 

 

 

Traject DHONDT – NGA MBIDA Architecten
Miel Dhondt studeerde af als Master in architectuur (EAD) (KU-Leuven, campus Sint-Lucas Gent) en werkte bij Bressers Gent (restauratie architectenbureau), Eddy François & Caroline de wolf architects (Deurle), Pascal François Architecten (Aalst) alsook bij Sawada Hashimura (Tokyo, Japan).
Christelle Nga Mbida studeerde af als Master in architectuur (EAD) (KU-Leuven, campus Sint-Lucas Gent) en werkte bij Lowette & Partners (Brussel), De Smet-Vermeulen (Gent), 2B Architectes (Lausanne, Zwitserland), Sawada Hashimura (Tokyo, Japan) en momenteel bij Delmulle Delmulle Architecten (Petegem-aan-de-Schelde).

Objectarchitectuur

“Er circuleert veel informatie omtrent architectuur en die stortvloed, ja daar wil je altijd iets uit putten," opent architect Miel Dhondt. “Maar soms sluit ik me daar moedwillig van af om tot eigen inzichten te komen, een eigen visie heeft namelijk sterkte en duidelijkheid. Al die binnenstromende informatie snijdt je adem soms af en dan sta ik even op de rem. Wij zijn onder meer geboeid en geïnspireerd door de Japanse en Zwitserse architectuur, maar zeker ook door de architectuur van eigen bodem."

"Vaak gaat architectuur over ‘beelden’ en daar stopt het dan bij"

"Vaak gaat architectuur over ‘beelden’ en daar stopt het bij, het zijn projecten die Instagramable zijn. Fotogeniek en vaak als een ijdel smetteloos plaatje. Daar zetten wij niet op in, wij leveren geen kant-en-klare objectarchitectuur. In onze ontwerpen laten we opzettelijk plekken waarvan de functie niet eenduidig bepaald is en de bewoners zelf kunnen invullen. We triggeren gebruikers om zelf te leren omgaan met een gebouw en dit te ontdekken. Onze architectuur start vanuit de beleving waarnaar we de ruimtes schikken om die beleving te bewerkstelligen. In dit opzicht dient een woning niet volledig te worden afgebroken, een bestaande muur kan bijvoorbeeld versterkend werken en dat moet je je opdrachtgever durven zeggen.”

 

Groot gevoel van ruimtelijkheid

Miel Dhondt: “In Oudenaarde verbouwen we een 100-jarige rijwoning tot ons bureau en woonst. Vroeger bestond het geheel uit typische koterijen, we hebben veel weggehaald om tot de essentie te komen. Licht en ruimte werden in het ontwerpconcept naar binnen gebracht." “De ruimtelijkheid is daardoor des te sterker geworden,” zegt architect Christelle Nga Mbida. "Le Corbusier heeft in Antwerpen een huis - huis Guiette (1926) - ontworpen met een trap die als een loper de woning doorkruist en een groot gevoel van ruimtelijkheid suggereert." Miel Dhondt: “Mensen voelen hun lichaam aan als een huis en de woning als een tweede ‘huid’. Ruimtes worden ook mentaal gecreëerd waardoor een woning illusoir groter lijkt dan ze in werkelijkheid is. In dat opzicht spreekt het werk van de Franse denker Gaston Bachelard mij bijzonder aan. Hij beschouwde de menselijke verbeeldingskracht als een opzichzelf staand fenomeen, zijn bekendste werk waarin dit naar voren komt is La poétique de l'espace (1957), waarin hij de focust legt op verbeelding rond ruimte en huiselijkheid. Ook komt het boek The Eyes of the Skin van Juhani Pallasmaa aan het licht, waarbij de dictatuur van het zicht bestreden wordt en alle zintuigen mee een beleving van de ruimte bepalen.”

"De grens tussen kunst en architectuur is op zijn minst aanlokkelijk"

Jullie zijn naar Japan geweest ...

Miel Dhondt: “Wij hebben enorme appreciatie voor de Japanse cultuur, voor zover we deze hebben doorgrond. Op de schoolbanken ontdekten we de Japanse architectuur en kriebelde het om het oeuvre van coryfeeën als Tadao Ando en de diafane architectuur van Junya Ishigami te ontdekken. Voornoemde architecten brengen theatrale eenvoud en rust. Ook de overgang tussen natuur en de woning is doorgaans subliem uitgewerkt alsook de geënsceneerde wandeling door een (zen)tuin met zichten op het landschap. In België proberen we deze buitenlandse invloeden te implementeren in onze ontwerpen, al drong zich de vraag op hoever we daarin willen gaan. Reizen is vooral belangrijk om je blik te verruimen. In onze woning hanteren we in de badkamer het principe van een Onsen, een Japanse badgelegenheid: het bad dient als rustpunt en de douche hiervoor als wasplaats. Het wassen is een ritueel dat zich voltrekt voorafgaand aan het baden. Bijkomend detail: de overgang van buiten naar binnen waarbij ruwe materialen overgaan naar zachte (steen naar hout, buiten naar binnen …).”

 

Oer-Vlaams en Afrikaans

Van waar kwam die hunker om architect te worden? Miel Dhondt: “Als piepjonge kerel wou ik kok of architect worden. Helaas ontbrak het aan kooktalent, in tegenstelling tot Christelle. Maar bij architectuur groeide de ervaring vanzelf. Als je ergens binnenkomt voel je de ruimte en die ervaringen lagen mij nauw aan het hart.”

Jullie beide namen expliciteren een sterke identiteit …

Christelle Nga Mbida: “Onze namen staan voluit omdat we steeds vanuit onze identiteit werken, een persoonlijke touch is zeer belangrijk. Vandaar ook die duidelijke mélange van oer-Vlaams en Afrikaans. “Ik ben architectuur gaan studeren omdat ik een andere route wou nemen. Mensen dachten, je bent sociaal en gaat graag met mensen om, dus doe iets in die richting. Mijn moeder zei 'volg gewoon je dromen en ga ervoor'. In tegenstelling tot wat de klastitularis zei volgde ik mijn dromen.”

 

Rotsbepleistering

Miel Dhondt: “Wat materiaaltoepassingen betreft, stellen wij heel wat in vraag. De Broekstraat in Oudenaarde, waar we straks zullen wonen en werken, is een combinatie van buitenlandse ervaringen en Vlaamse bouwaspecten. Zo hebben we rotsbepleistering toegepast, laat dat nu typisch Vlaams zijn, hoewel een variant van de techniek ook opduikt in Frankrijk. De structuur van zo’n gevel is ruw en druipend. In Zwitserland passen ze een techniek toe waarbij ze de gevel ‘schrapen’. Je ziet de hand van de aannemer in de gevelstructuur. Onze aannemer had de Vlaamse techniek onder de knie, maar niet de Zwitserse. Christelle leerde de schraaptechniek in Zwitserland kennen en aan de hand van een paar referenties werd dit met de vakman besproken. In ons project combineren we het rapen (aanbrengen mortel in vegen) en rotseffect. De oude Vlaamse techniek hebben we verrijkt met de Zwitserse traditie. Het ontstane patroon doet door de smeuïge gelaagdheid denken aan de kunst van Eugène Leroyn, een kunstenaar die stevig in de verfmaterie zat. De grens tussen kunst en architectuur is op zijn minst aanlokkelijk, de in cement gestolde beweging roept voor mij evengoed de action painting op.” 

 "De beste ontwerpen ontstaan uit tegenstand"

Tegenstand

Miel Dhondt: “Voor mijn ouders ontwierpen wij een groot keukenmeubel uit Franse eik. Daarop ligt natuursteen die we door zijn eigenheid – hoewel het een dunne plaat is – in verstek hebben gezaagd om ze vervolgens massief te ‘presenteren’. Zo’n steen vraagt om respect en respect betonen voor materialen is een belangrijk uitgangspunt. In de keuken klopt het verhaal en de combinatie van Franse eik, Marokkaanse tegels en Spaanse natuursteen. Mijn ouders wilden geen standaard keuken maar wel een subtiele kwaliteit. Christelle Nga Mbida: “Het meubel hebben we samen ontworpen. Miel gaf de aanzet van het voorontwerp en ik becommentarieerde het, wij zijn op die manier tot een krachtig compromis gekomen. Ik wilde niet op alles ja zeggen, de beste ontwerpen ontstaan volgens mij uit tegenstand.”