Hoe werd het certificatieschema ontwikkeld?
Anne Beeldens (AB-Roads): “De sectorale organisatie bracht alle betrokken partijen uit de sector aan tafel. We hebben het hier dan over de overheid, de certificatie-instellingen, producenten en enkele experten die als onafhankelijke partij fungeerden. Het schema laat een certificatie toe van het wegenbeton vanaf de grondstoffen tot het product de centrale verlaat, dus exclusief het transport naar de werf."
Caroline Ladang (Be-Cert): “Tot een eindfase komen was moeilijk, maar alle stappen zijn goed doorlopen. Een van de struikelblokken was de keuze om de certificatie te spiegelen aan de certificatie van wegenbeton via de WBR01 of aan de certificatie van stortklaar beton. Op basis van deze twee standpunten creëerden wij de gulden middenweg. Dat lukte uiteindelijk wel, maar dat heeft zijn tijd gekost."
Steven Schaerlaekens (FedBeton): “Naar mijn gevoel ontbrak er een partij in de gesprekken. De onafhankelijke, niet geïntegreerde wegenisbedrijven werden namelijk niet vertegenwoordigd. Dat zorgt ervoor dat de certificatie vooral gericht is op de grote werken die doorgaans door de grote ondernemingen (met tijdelijke betoncentrales) worden uitgevoerd."
Anne Beeldens: “Daar ben ik niet echt mee akkoord. Niet zozeer de grote werken, maar wel de standaardwerken maken de doelgroep van deze certificatie uit. Wat er bijvoorbeeld niet in de certificatie zit, zijn de decoratieve en esthetische aspecten zoals gewassen beton voor een busbaan of een beton met speciale steentjes en kleuren."
Willy Goossens (Groen Beton Vert): “We zijn de rol van de registratie van een betonmengsel vergeten. De lange discussies in de totstandkoming van de certificatie waren vooral te danken aan het feit dat een mengsel geregistreerd moet worden. In andere certificatieschema's heb je dat niet."
Wat is de toegevoegde waarde van deze certificatie voor de bouwheer?
Margo Briessinck: “Het feit dat er nu een voorafgaande keuring is. Vroeger moest de aannemer zijn samenstelling enkel ter goedkeuring voorleggen en hadden we achteraf geen controle of het gebruikte mengsel op de werf ook het goedgekeurde was. De koppeling tussen voorstudie, goedkeuring en levering is hier dus niet aanwezig. Nu wel. Dat leidt tot minder fouten en discussies.Bovendien speelt het voordeel hier dat asfalt al sinds 1996 gecertificeerd en geregistreerd wordt. De stap naar de controle van vers beton zal dus eenvoudiger zijn, want het betreft hier een identieke procedure."
Wat is de toegevoegde waarde voor de producent?
Willy Goossens: “De certificatie wordt terecht gekoppeld aan een vertrouwen tussen betrokken partijen. Voor de bouwheer is dit inderdaad een goede zaak. De certificatie zoals ze nu is, is echter voor de producent een zeer dure aangelegenheid.
Daarnaast is de producent door deze certificatie jammer genoeg de enige verantwoordelijke geworden. De certificatie-instellingen kunnen niet elke minuut van de dag de garantie bieden dat het product voldoet aan alle eisen. Bij een probleem kijkt men dus enkel naar de producent.
Ten slotte wordt de vrijheid van de producent aanzienlijk ingeperkt. Zo kunnen we niet meer gemakkelijk vrijuit de grondstoffen kiezen voor onze mengsels."
Steven Schaerlaekens: “Ook wij hebben onze bedenkingen bij de certificatie, maar we zijn ons wel bewust van de voordelen. Het dwingt de betonproducent namelijk proeven te doen en een beter inzicht te krijgen in de prestaties van zijn samenstellingen. De discussie over de verantwoordelijkheid in het geval van een onvoldoende prestatie is nu veel scherper gesteld."
Anne Beeldens: “Er zijn inderdaad ook risico's voor de producent. Doordat het certificeren zo duur is, kan het beton mogelijk uit de markt geprijsd worden en kan de investering moeilijker terugverdiend worden. Zo zal het ook zeer moeilijk zijn om de kleine projecten met speciale betonsoorten te certificeren. Dit zal economisch niet haalbaar zijn."
Steven Schaerlaekens: “Onze grote frustratie is het feit dat de certificatie zo strak geregisseerd is dat ze enkel aangeboden kan worden voor standaardbetontypes en dat ze zo duur is. Het is een goede zaak dat de duurzaamheid van de mengsels beter gegarandeerd is, maar de markt is nog steeds prijsgericht. Ik sluit me dus aan bij Anne Beeldens."
Caroline Ladang: “Dat is ook een kwestie van een technische specialisatie. Het is niet de taak van besturen en gemeentes om te beschikken over alle technische expertise om de juiste vragen en eisen te stellen. De verantwoordelijkheid om een correct product te leveren dat beantwoordt aan de verwachtingen van de bouwheer, ligt volgens mij dus zeker bij die producent."
