Technologische significantie journalistiek ondermijnd
COLUMN – FERRE BEYENS, AUTOMOTIVE ANALIST/JOURNALIST
Journalisten die zich dociel blijven schikken naar groen orthodoxe ‘oekazes’? Binnen ons eigen vakgebied zien we zowaar een toenemend aantal ‘reporters’ kritiekloos meelopen op commando van de groene absurditeit. Daarbij nog nauwelijks een greintje technologische interesse vertonend. Zodat we ook in vakliteratuur met reportages te maken krijgen waarin elk technisch belangrijk aspect, schaamteloos wordt ondergraven. Dat heeft in onze branche ongetwijfeld geleid tot een uitholling van de autojournalistieke werkzaamheid en – niet zelden – tot technologisch miserabele schrijffratsen. Tot kopijen die nog minder autoprofessionals gingen interesseren dan het aantal individuen dat de gebruiksaanwijzing op shampoofles of tandpastatube nog leest.
"Mediaboodschappen die een pijnlijk gebrek illustreren aan technologisch realisme"
Autoschrijfsels aangevuld met ‘technische fiches’ (of wat daarvoor nog kan doorgaan) vormen een schoolvoorbeeld van hoe de technologische significatie is uitgehold. Er bestaan nog redacties die de technische fiche ernstig opvatten en – in de mate van het mogelijke – completeren. De overgrote meerderheid echter, publiceert dat technische addendum op een manier die enkel van een onherroepelijk zwakke, technische begaafdheid getuigt.
Ook met de technische mediatoelichting ging het van kwaad naar (veel) erger. Waaraan de geciteerde technologische teloorgang te wijten valt? Al eerder is hier aangehaald hoe bij de presentaties van nieuwe modellen, de ontwikkelingsingenieur plaats ruimde voor vlotter van de tongriem gesneden marketeers, die – op milieutechnisch drijfzand gefundeerde – mediaboodschappen proclameren. Missies waarin het technologisch realisme ver zoek is. Om van perscommuniqués, die ons dagelijks om de oren vliegen, nog te zwijgen. Enkele exempels uitgezonderd, bulken die van stuitende marketeerterminologie waarbij het vooral ontbreekt aan journalistiek bruikbare, technisch importante info.
Het funest samenspel van (technologisch) inadequate data-input en gebrek aan belangstelling in techniek. Je voelt het met de natte vinger: hoe tijdens perspresentaties bij de kruin van onze vaderlandse autojournalistiek alle aandacht verdwijnt van zodra – bij wijze van uitzondering – de focus op techniek komt te liggen. De technische desinteresse druipt er dan af. Gaat het om desinteresse? Of is het technisch onvoldoende onderlegdheid? Hoe dan ook: de kloof tussen wat nog doordringt tot (het merendeel van) autojournalisten en de aandacht voor de gewichtigheid van technologie, werd kolossaal.
De technologisch weinig geestdriftige autoscribent is uiteraard makkelijker te misleiden. Wie technisch niet mee is, kan je (bijvoorbeeld) blijven wijsmaken dat EV’s ons effectief van alle CO2-zonden zullen verlossen. Een beetje technische scholing volstaat om dergelijke CO2-bedriegerij te weerleggen. Zoals een greintje technisch redeneervermogen volstaat om vraagtekens te plaatsen bij de 45% CO2-reductie die de EU tegen 2030 oplegt voor de sector wegtransport. Nogal wat ‘pennenridders’ begrijpen niet dat om dat te realiseren meer dan 400.000 (zogezegd) emissieneutrale nieuwe trucks moeten ingezet worden. Dat er tegen 2030 daarvoor ook 35.000 Megawatt Charging Systems (MCS) dienen geïnstalleerd te worden. En wat dat allemaal uiteindelijk aan CO2-reductie zal opleveren? Of ook, zoals de betreurde, ons recent ontvallen docent, auto-expert, collega en vriend Mark Pecqueur het in zijn laatste column haarscherp voorrekende: hoeveel huishoudens er van elektrische energie kunnen voorzien worden met de stroom die nodig is om een met straffe accu bedachte EV in 10 minuten het rijbereik van een moderne diesel in te lepelen?
Als een culinair journalist het verschil tussen rijst en spaghetti moet kennen, heeft de door elektrificatie gedomineerde autojournalistiek dan geen recht op verslaggeving, die het onderscheid (kan) duiden tussen wissel- of gelijkstroom? Zeker in de autojournalistiek wordt het tijd om redelijkheid en realiteitszin opnieuw de bovenhand te doen krijgen. Met deskundige invulling en beschrijving van technisch significante noviteiten, die op termijn de huidige energetische problematiek helpen helen. Zo bijvoorbeeld met essentiële technische toelichting bij de in aantocht zijnde, nieuw ontwikkelde, krachtigere, compactere en minder energieverslindende e-motoren? Milieuvriendelijker bovendien, want minder behoeftig aan zeldzame aardmetalen.
Duiding van dergelijke noviteit, schreeuwt om kennis van e-motortechnieken en – meer concreet in dit geval – het verschil kennende tussen PSM- of EESM-elektromagnetisme. De nieuwe e-motor waarvan melding, werd ontwikkeld door Renault en Valeo. De eerste, een pionier in auto-elektrificatie en marktleider op gebied van synchrone e‑motoren met gewikkelde rotoren. Weet: niet permanent magnetisch (PSM), wel EESM, zijnde Electrically Excited Synchronous. In een nieuwe generatie EESM-motoren zal Renault zijn gewikkelde rotoren laten draaien in stators van Valeo. Die stators worden “gewikkeld” volgens de al eerder door Valeo toegepaste hairpin-methode. Waarbij conventionele, ronde koperdraden zijn vervangen door een stapel van platte, onderling geïsoleerde, U-vormige (hairpin) koperplaatjes. Die stapels laten zich perfect inpassen in de sleufgeometrie van de stator, wat een ideale sleufvulling voor gevolg heeft. Met – technologisch aan te tonen – elektromagnetische meerwaarde, krachtiger vermogenontwikkeling, een zuiniger elektriciteitsconsumptie en een compactere assemblage.
Tot daar kopij bestemd voor de autoprofessional. Zonder ondermijning van de technisch significante feiten en met oog voor technologisch realisme.
