Energie-efficiëntie is nodig maar kostprijsefficiëntie is cruciaal
COLUMN – FERRE BEYENS, AUTOMOTIVE ANALIST/JOURNALIST
Iedereen kreeg bij de geboorte hersenen ingeplant. Niet iedere aardse sterveling lijkt helaas ook bekwaam om die hersenen te gebruiken. Of is niet competent om de in de hersenmassa geprogrammeerde toepassing ‘logisch redeneren’ in te schakelen. Alsof de groeiende bulk aan – evaluatieve maar doorgaans manipulatieve en mystificerende – informatie het redeneervermogen verzwakt. Zie de hedendaagse debatten over energie en klimaat en over de decarbonisatie van het transport. Voor zover in deze nog sprake is van serene gedachtenwissels, krijgt men het gevoel dat de applicatie ‘logisch nadenken’ finaal uit de appstore van ‘s mens biologische computer werd gewist.
"Als we voor de helft van de CO2-zero-kostprijs de CO2 met 80% kunnen reduceren, wordt de samenleving daar veel beter van"
In alle energie- en decarbonisatiedebatten komt de focus al snel op de klimaatverandering te liggen en vervellen rationele gedachtenwissels tot een nutteloze polemiek. Men mag debatteren over LEZ-zones, minder schadelijke uitlaatgassen of verbeterde luchtkwaliteit. Men mag logisch argumenteren met feiten en met wetenschappelijk hardgemaakt cijfermateriaal. Weet echter dat van zodra de onvermijdelijke switch naar klimaatkwesties is gemaakt, er niet langer sprake is van wat even voordien als kalme en rationele discussie begon. Wie aan de hand van logische argumenten een aantal aspecten van het – door de reguliere pers aanbeden – klimaatdiscours durft te betwijfelen, is meteen een klimaatontkenner. Precies zoals Mattias Desmet, professor klinische psychologie en auteur van het lezenswaardige boek “De Psychologie van het Totalitarisme” het feilloos kon verwoorden: “Wanneer reguliere media complottheorieën verspreiden, wordt dat achteraf nooit als zodanig erkend. Van zodra echter een mening opduikt die tegen dat reguliere klimaatdenken ingaat, heet dat een complottheorie. Elke kritiek op het klimaatdiscours, elke scherpe analyse is zo bij voorbaat een samenzweringstheorie. En wie zich in dit discours scherpzinnig durft te mengen, loopt het risico om zonder pardon tot het getto der complotdenkers gedegradeerd te worden.”
De situatie mag dan al ernstig zijn, hopeloos is ze zeker niet. De reguliere media modelleren een angstaanjagend klimaatdiscours en spreken zowaar van een klimaat-noodtoestand. En wie zijn wij om eraan te twijfelen dat ‘klimaatverandering’ akelige gevolgen kan hebben voor het mensdom, dat ‘serieuze’ klimaatverandering mogelijk zeer affreuze consequenties kan hebben voor deze aardkloot. Echter: ook (en zeker) binnen het ‘klimaatdenken’ bestaat er geen straffer relativum dan ‘serieuze veranderingen’. Klimaatactivisten verwijzen graag naar computermodellen die instemmen met hun denken. Toch is er niet één van die geciteerde standaardmodellen die de planeet een akelig einde voorspellen. Vanwaar dan alle van existentiële gewichtigheid getuigende omschrijvingen zoals ‘klimaat-noodtoestand’?
Elke dag krijgen we te horen dat we bang moeten zijn voor de klimaatverandering, dat we er ons zelfs schuldig moeten voor voelen. Iedereen met een greintje gezond verstand beseft dat betreffend klimaat-Evangelie barst van onzekerheden. Dat kritische twijfel, logisch en rationeel redeneren hier absoluut aan de orde moeten blijven. Dat twijfels in deze essentieel zijn. Twijfels trouwens, die volkomen gegrond zijn en derhalve ook extra duiding verdienen. Weet: het leidt niet tot gevangenisstraf. Althans, voorlopig nog niet.
In tegenstelling tot ‘Het klimaat’ geniet het milieu meer collectief begrip en wordt er veel samenhangender geargumenteerd over potentiële en betaalbare oplossingen. Men twijfelt er niet aan dat het koolstofvrij maken van het transport het milieu goed uitkomt. Dat voertuigelektrificatie een van de mogelijke sleutels vormt. Maar elektrificatie betreft meer dan volledig elektrificeren. Dat lezen we in recentelijke Emissions Analytics nota’s. Er is ook de deeltijdse elektrificatie en stroomlevering uit niet-batterij gebaseerde energieopslag. De vraag is echter niet of de verkoop van BEV’s blijft boomen, wel of die BEV’s de CO2-impact zullen reduceren zoals de ‘modellen’ impliceerden. En moeten er niet dringend vragen gesteld worden bij de betaalbaarheid van al die groots gedroomde emissiereducties? Niemand twijfelt aan het nut van energie-efficiëntie, een te belangrijk aspect in de emissiereductie. Maar ook en vooral niet voorbijgaan aan kostenefficiëntie; crucialer nog zowaar dan die energie-efficiëntie indien onze levensstandaard de prioriteit is. CO2-zero klinkt betoverend, beste heren en dames van de EU. Maar indien we voor de helft van de kosten de CO2 tot 80% kunnen terugdringen, zal de samenleving daar gegarandeerd veel beter van worden.
Alsof sommige EU-politici het ‘logisch redeneren’ definitief wegbonjourden uit de appstore van hun biologische computer. Niet enkel die ridicule en onbetaalbare CO2-zero-inzichten doen vragen rijzen bij het weinig coherent raisonneren van een aantal EU-politici. Denken ze daar toch wel aan ‘importsancties’ voor Chinese EV’s omdat die (veel minder) duur zijn en ‘marktverstoring’ genereren. Zou de EU zich eerst niet moeten afvragen waarom de Chinezen hun EV’s veel minder duur kunnen aanbieden? Dat het woord ‘marktverstorend’ in de mond wordt genomen door dezelfde EU-elite, die in Europa de verbrandingsmotor verboden en EV’s buitensporig gingen subsidiëren, zorgt bij kenners begrijpelijk voor oprispend maagzuur. Want die ondoordachte maatregel was pas een echt en onvervalst schoolvoorbeeld van (gestuurde) marktverstoring. Gemanipuleerde marktverstoring treft trouwens niet enkel onze automotivesector. Zo is er de hedendaagse EU-eierenimport uit Oekraïne. Zowat 70% van de EU-eierenconsumptie wordt toegeleverd door massa’s op elkaar gepropte kippen in Oekraïense legbatterijen. Kooihuisvesting, heet dat. Jawel, verboden in de EU door een beleid dat het logisch redeneren tot curiositeit liet vervellen …
