Industriële noodkreten
COLUMN – FERRE BEYENS, AUTOMOTIVE ANALIST/JOURNALIST
Zelfs de reguliere media durven nu te berichten over prangende, auto-industriële kwesties. Verrassend is dat van infoverstrekkers die enkel oog bleken te hebben voor automotive-affaires die ‘hun’ verhaal konden schragen. Ongebruikelijk ook van het soort pennenridders dat vaak wegkeek van de expliciete problematiek waarmee ons vakgebied kreeg te maken. Beter laat dan nooit valt de auto-industrie nu, ook in de reguliere media, het soort schrijverij te beurt waarbij de kopij – bij volslagen afwezigheid van gemanipuleerde computermodellen of andere twijfelachtige leerstelsels – wel harde feiten en dito cijfers aangeeft. Zoals wij dat in CarFix al vaker deden, zo hebben enkele kranten het zelfs aangedurfd om erop te wijzen dat onze (ooit) ijzersterke auto-economie verruïneerd dreigt te worden. En al ligt de autonijverheid (nog) niet in het sociaaleconomische sterfhuis, dan echoën er wel beknellende noodkreten over dat auto-industriële landschap.
"Tot elektrificatie gedwongen Europese constructeurs ondervinden snoeiharde concurrentie uit China"
De zwakke Europese economie zorgt bij grote autoconstructeurs voor toenemend pessimisme. Zo leren enquêtes, gedaan door het Ifo-instituut (Leibniz-Institut für Wirtschaftsforschung, Universität München). Die doen op regelmatige tijdstippen navraag bij BMW, Mercedes en Volkswagen en daaruit valt maar één iets te concluderen: deze producenten tonen alsmaar minder vertrouwen in de toekomst. De fragiele Europese economie zal niet vreemd zijn aan dat slabakkende vertrouwen. Pessimisme, dat aangewakkerd wordt door omlaag vallende inkomsten, inflatie, stijgende rentetarieven, alsmaar stringenter wordende milieu- of klimaatregulering en … uit de pan swingende energieprijzen. Pessimisme dat bovendien aangezwengeld wordt door blijvende onzekerheid als gevolg van het conflict in Oekraïne. En alsof dat alles nog niet genoeg industriële miserie teweegbrengt, wordt de Europese autobouwer – die nu resoluut overschakelt naar de elektromagnetische aandrijving – geconfronteerd met knoertharde concurrentie uit China.
De onrust bij Volkswagen en de negatieve tijdingen bij Audi, Porsche en Ford bewijzen dat het weldadige EV-verhaal ook een minder rooskleurige kant heeft. Dat ook andere gerenommeerde en vooral Europese autoproducenten zich bij al dat economisch pessimisme ernstige zorgen baren, kan niet verbazen. Want zoals de zaken nu lopen, blijft de concurrentiële druk van de Chinese EV-bouwers resoluut toenemen. Niet enkel in Europa zijn die Chinese EV’s in opmars. In China maken buitenlandse constructeurs intussen nog weinig kans. Vraag dat maar aan VW dat lange tijd toonaangevend was op die Chinese markt maar vandaag door (onder meer) BYD en (voorlopig ook) Tesla overdonderd wordt. Met kelderende verkopen tot gevolg. Maar dat is niet de enige reden waarom VW onlangs aan de alarmbel trok. Ook in eigen Europa blijft de verkoop van VW-EV’s onder eerdere prognoses. In die mate zowaar dat VW gedwongen wordt om zijn EV-productie bij te stellen. Lees: te verlagen.
Iets dergelijks zien we ook bij Ford waar de EV-commerce ook al minder florissant verloopt dan voorspeld. Zo vergaat het bijvoorbeeld de Mach-E. Valt de verkoop daarvan nog enigszins mee in Europa, dan noteert Ford op de US-markt voor datzelfde model gevoelig afnemende interesse. Waardoor het aantal onverkochte exemplaren groeit en ook hier het woord productieverlaging is gevallen. En niet alleen de verkoop van de Mach-E baart zorgen. Die eerste elektrische pick-up op de US-markt brengt voor Ford evenmin wat werd verwacht. Al zou dat dan weer een gevolg zijn van een vertraagde productie.
Met vertraagde productie en gevaar op klantenverlies worstelt men ook bij Audi. Om de vertragingen te counteren, is zelfs een samenwerking met de Chinese SAIC-groep overwogen. En wat te denken van Porsche waar men zich de EV-toekomst ook florissanter had voorgesteld. Het debuut was zeker hoopgevend. Maar in Europa en – niet in het minst in de USA – valt de verkoop van de Taycan ronduit tegen.
Als ‘s werelds grootste EV-exporteur heeft China het tot elektrificatie gedwongen Europa in een industriële wurggreep. Zoals we eerder al schreven: rijdend met Chinese EV’s flitsen ons telkens bange Europese industriële toekomstperspectieven door het hoofd. Nog vroeger dan we ooit durfden te verwachten, navigeren ‘elektrificerende’ Chinese producenten (samen met Tesla) de al in moeilijke economische wateren dobberende Europese autofabrikant regelrecht naar een stormgebied op tyfoonniveau.
De extatische EV-roes confronteert met weinig gelukzalige economische proporties. Dezelfde media die de auto-elektrificatie euforisch onthaalden, worden tot toegeven gedwongen. Want (ook) economisch bekeken verdient die EV-transitie lang niet dat halleluja-onthaal. Industriële noodkreten vormen intussen de bange bevestiging van wat de vakliteratuur al veeleer durfde te schetsen. Daarin werden de te verwachten EV-contradicties terecht aangekaart. Wij waren eerder al kritisch voor de onterecht toegeschreven CO2-neutraliteit of andere klimaatreddende euforie. Dat zijn EV-contradicties die we hier terzijde wensen te laten. Blijkt immers dat los daarvan de transitie naar elektropowering helemaal niet verloopt zoals ze werd voorgesteld.
Overigens zullen betreffende noodkreten alsmaar heftiger galmen indien Europa zich blijft neerleggen bij dat gedwongen ICE-verbod. Een ICE-verbod overigens waarvan in elektrificerend China verwonderlijk genoeg geen sprake is. Voor Europa, dat economisch naar adem snakt, staat de verkoopstop van nieuwe voertuigen met ICE-aandrijving al genoteerd. Het is een politieke beslissing die de verkoop van EV’s artificieel opdrijft en bij ons de noodlottige industriële consequenties zal aanwakkeren. De noodkreten die we net citeerden, confronteren vandaag al met een economisch – en commercieel – minder rooskleurige keerzijde van de medaille: Van een “bejubelde” EV-transitie die de Europese autobouwer ernstig bedreigt.
