EU & klimaat: economische zelfmoord
COLUMN - FERRE BEYENS, AUTOMOTIVE ANALIST/JOURNALIST
Men hoeft geen ingenieur te zijn. Gezonde beredenering volstaat om met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te becijferen dat de economische gevolgen van de waanzinnige EU ‘Fit for 55’-dromen desastreus zijn. Deze op klimaatreligieuze dwaasheid gebaseerde EU-ordinantie moet de wereld vrijwaren van “denkbeeldige” rampspoed. De niet gestelde vraag luidt: hoe zullen die financieel loodzware opofferingen wereldveranderend klimaateffect genereren indien Europa voor slechts 6,6 procent van de mondiale CO2-uitstoot verantwoordelijk is? En hoe kan of mag dergelijk, door absurditeiten verziekte klimaatbeleid zonder enige tegenstand de economische toekomst van de autosector – en de vele duizenden die er tewerkgesteld zijn – op de helling zetten?
“Het verbieden of verplichten van specifieke technologieën getuigt van gebrek aan rationaliteit”
Autorijdende Europeanen moeten massaal aan de stekker om die slechts 6,6% maar toch “planeetreddende” CO2 efficiënt te reduceren. Vanaf 2035 mogen geen nieuwe auto’s met ontploffingsmotor verkocht worden. In 2050 worden auto’s met verbrandingsmotor zelfs ‘verboden’. We weten niet of de hele wereld het voorbeeld van deze EU-klimaatdictatuur zal volgen, maar werd er wetenschappelijk onweerlegbaar al aangetoond dat e-auto’s überhaupt duurzamer en CO2-gunstiger zijn? Doet er niet toe. Zonder enige tegenkanting volgt een verplichting en wordt ons de weg gewezen naar het milieuheilzame “stopcontact”. Of elektrische stroom uit die stekker betaalbaar blijft? Hoe zullen de mindere inkomsten uit heffingen op brandstofprijzen gerecupereerd worden? En wat met de nu al te voorspellen stroomschaarste nu o.m. windmolens, zonnepanelen en CO2-uitbrakende gascentrales de productieleemte moeten opvullen na het ‘verbod’ op kernenergie? Bestaat er bij de EU nog iets als economische logica?
Benevens een beetje gerommel in de marge, blijft het onrustwekkend stil in diverse autoprofessionele middens. Maar zelfs dat beetje gemor bleef (en blijft) onder het oog van de media. Wel tonen – zichzelf ernstig noemende – media uitzonderlijke belangstelling voor constructeurs die – technologisch compleet ondoordacht en gevaarlijk voorbarig – de verbrandingsmotor afzweren. Die voorbarigheid past uiteraard naadloos in de vandaag politiek geïnspireerde (en gesubsidieerde) redactionele MSM-strategiëen. Bijvoorbeeld wanneer Mercedes en BMW verklaren om de vermaledijde verbrandingsmotor bij het vuil te zetten... Maar die persmededeling wijselijk vergezellen met de alleszeggende aanvulling “Daar waar de marktomstandigheden het toelaten”, dat wordt niet – of onopvallend in de marge – vermeld door de media“propagandisten” die de tot economische zelfmoord lei(ij)dende klimaatpolitiek trouw (moeten?) zweren.
De terechte bedenkingen van Oliver Zipse, ACEA-president en CEO van BMW, bij deze ambitieuze (!) klimaatplannen genoten alvast minder media-aandacht. Tot groot jolijt van de klimaatpropagandisten had Zipse wel verklaard dat alle ACEA-leden (vereniging van Europese autoconstructeurs) bereid blijven maximaal te ijveren voor het welslagen van die klimaatplannen. Maar – en daar had de pers blijkbaar geen oor naar – dat het verbieden van de verbrandingstechnologie om CO2 te bestrijden van een alles behalve rationele strategie getuigt. Zeker niet omdat Europa nog altijd tekortschiet om een degelijke infrastructuur te scheppen voor voertuigen die niet de stoute, vervuilende verbrandingsmotor maar wel alternatieve aandrijving benutten.
Alle technologieën, gaande van alsmaar efficiëntere verbrandingsmotoren tot hybrides, batterij-elektrische en waterstofvoertuigen kunnen bijdragen in de transitie naar een (theoretische) klimaatneutraliteit. Het gaat om meer dan om CO2-gunstigere nieuwe voertuigen, benadrukte Zipse, maar over een ‘footprint’reductie van het complete – lees ook: het in gebruik zijnde – wagenpark. In deze context ook moet er bij de EU-instellingen op aangedrongen worden zich te concentreren op innovatie en niet tot het verplichten van specifieke technologieën en het effectief verbieden van andere technieken.
Zonder verhoogde inspanningen van alle belanghebbenden (niet enkel autobouwers) – inclusief de lidstaten (politiek) en alle betrokken sectoren (dus ook energieproducenten en -leveranciers!) – is het voorgestelde doel eenvoudigweg niet levensvatbaar. Zipse: “Drastische CO2-reductie in 2030 resulteert in een explosieve groei van de marktvraag naar EV’s. Het energetisch bevoorraden van miljoenen EV’s – die Europese autofabrikanten op korte termijn op de markt zullen brengen – vereist overeenkomstige bindende doelstellingen om een daartoe noodzakelijke laad- en alternatieve tankinfrastructuur te garanderen."
Met bangelijke verwijzing naar (amper) 3,5 miljoen laadpunten in 2030, maakt ACEA zich (terecht) grote zorgen… De Europese Commissie stelt zelf dat haar Green Deal geen kans maakt zonder het opvoeren van laad- en tankinfrastructuur in alle lidstaten. Om een 50% CO2-reductie tegen 2030 te bereiken, moeten er zo (volgens hun eigen cijferwerk) ongeveer 6 miljoen openbare laadpunten zijn. De EU-gezinde pers noteerde wel dat ACEA met genoegen vaststelde dat het pakket bindende doelstellingen voor de uitrol van laad- en tankinfrastructuur bevatte. Dat diezelfde ACEA vreest dat die belofte moeilijk kan nagekomen worden, kreeg geen aandacht. Die vrees is aangewakkerd met de zorgwekkende verwijzing naar slechts 3,5 miljoen oplaadpunten i.p.v. de door de Europese Commissie zelf berekende, noodzakelijke 6 miljoen. De ACEA vreest dus terecht … En samen met de ACEA ook ieder normaal redenerend individu. Temeer daar het tot economische zelfmoord treiterende Green Deal de structurele transformatie van de automobielsector snel doet accelereren. Waarbij de “groene initiatiefnemers” niet begrijpen dat hun dromen een ernstige bedreiging vormen voor de impact op (auto)economie en de werkgelegenheid.
“De energetische bevoorrading van miljoenen EV’s schreeuwt (op alle niveaus) dringend om bindende afspraken”
