Hoe schuren?

Tegenwoordig is de regel inzake schuurmethodes duidelijk: “schuur machinaal, tenzij”. De voordelen van die manier van werken zijn namelijk overweldigend: je verkrijgt een gelijkmatiger patroon, je kunt sneller, efficiënter en prettiger werken en je krijgt een ‘mooiere’ schuurkras.

Dat alles staat in contrast met het manueel schuren: je kunt nooit even snel werken als met een machine, het is arbeidsintensiever en je kunt de ondergrond nooit zo egaal krijgen met de hand. Handmatig schuren geeft ook vaak een ‘streperig’ resultaat omdat je geen gelijkmatige druk met al je vingers kunt genereren. Manueel schuren gebeurt overigens zowat altijd zonder stofafzuiging.

Nooit meer manueel?

Wil dat zeggen dat je nooit meer manueel mag schuren? Dat natuurlijk ook niet. Er zijn nog steeds situaties waar je manueel moet schuren:

• kleine randjes en grillige profielvormen;
• in de onmiddellijke nabijheid van glas;
• op plekken waar je met een schuurmachine niet bij geraakt (bv. gedetailleerde sierlijsten op bv. een trap of lambriseringen);
• schuren in combinatie met water (al zijn er ook schuurmachines die dit kunnen);
• op plaatsen waar machinaal schuren te agressief kan zijn (bv. binnenhoeken, op profielen van een trapleuning …). Met de hand heb je dan ook meer ‘voeling’ met de ondergrond.

In dergelijke situaties moet je steeds PBM’s voorzien; nadien zul je dan alle stofvorming moeten verwijderen met een stofzuiger.

HET SCHUURPROCES

Het schuurproces gebeurt in verschillende stappen.

Ten eerste moet je de ondergrond ontvetten en reinigen. Dat maakt het schuren effectiever.

De opbouw van het schuurbeeld hangt af van de huidige toestand van het oppervlak (welke startkorrel neem ik?) en de beoogde afwerkingsgraad (welke eindkorrel neem ik?). Indien de startkorrel lager is dan 100, dan kun je de korrelwaarde voor de volgende schuurgang verdubbelen. Voorts schuur je steeds fijner in stappen van twee – je gaat bv. van P120 rechtstreeks naar P180 en vervolgens naar P240.

De idee dat grof schuren gepaard gaat met tijdwinst klopt niet: te grof schuren betekent immers meteen te diep schuren, waarna je extra schuurgangen nodig hebt om terug tot een egaal oppervlak te kunnen komen. Schuren gebeurt vaak in cirkel- of achtvormige bewegingen – voornamelijk bij orbitale schuurmachines. Daarnaast schuur je in halve, overlappende banen, nu eens horizontaal en dan weer verticaal. Let hier wel op dat je geen ‘dambordeffect’ creëert.