KCAP voltooit Cœur Atlantis woningen in Parijs
Cœur Atlantis, dat de zwaartekracht trotseert aan de rand van Parijs, is een nieuw gebouw met 86 woningen. Deze woningen worden gekenmerkt door dramatische uitkragende balkons van twee meter en penthouses op de daken, waar antraciet en gouden elegantie met elkaar samensmelten. Geïnspireerd door Jane Jacobs' concept uit 1961 van 'ogen op straat', biedt het gebouw een sereen, luxueus en schaduwrijk binnenplaatsleven en ligt het op een snelle treinrit van 20 minuten van het centrum van Parijs.
In groeiende voorstad
Dit nieuwe woonproject in Massy, een voorstad aan de zuidelijke rand van Parijs die een belangrijke stedelijke transformatie ondergaat, belichaamt een dichte, robuuste en plaatsbepalende wooninterventie binnen een context die voortdurend in ontwikkeling is. Gekenmerkt door de strategische nabijheid van de luchthaven Orly en in Frankrijk bekend als een belangrijk knooppunt van het GEN en de TGV, heeft Massy sinds het midden van de twintigste eeuw een versnelde groei doorgemaakt. Het zuiden van Massy wordt gekenmerkt door veel nieuwe woonwijken, kantoren en - gegroepeerd rond het station - een overvloed aan restaurants, theaters, tandartsen en kinderdagverblijven, en al het andere dat bewoners verwachten te vinden in een opkomende stadswijk. Dit nieuwe gebouw, met zijn opvallende gouden en antraciet geschilderde betonnen gevels, draagt dus bij aan de demografische expansie en verdichting van Massy, door zijn aanwezigheid te harmoniseren met zijn omgeving met behoud van de bestaande stedelijke morfologieën.
Speelse visuele ritmes
Het gebouw heeft een totale oppervlakte van ongeveer 6.000 m2, met 86 eenheden die variëren in grootte van ongeveer 45 tot 115 m2. Het staat op een hoekkavel in de wijk Atlantique in Massy, met een draaiing van 45 graden ten opzichte van het noorden, waardoor alle woningen de hele dag door volop zonlicht krijgen. Het wordt begrensd door een drukke boulevard en een lommerrijke, minder drukke zijstraat. Het gebouw heeft de vorm van een hoefijzer en wordt gedefinieerd door de enorme, vectorachtige uitgestrektheid van goud en zwart, met dramatische uitkragende balkons van twee meter aan alle kanten, behalve aan de kant van de Rue Galvani. De zwarte balkons werpen diepe, hoekige schaduwen die verschuiven met de beweging van de zon, waardoor er steeds speelse en poëtische visuele ritmes ontstaan. Dit theatrale, bijna filmische effect van het licht tegen het gebouw voegt een etherische verfijning toe aan dit anders sterk 'verankerde' volume.
Monolithische structuur
Om de robuustheid en duurzaamheid van het gebouw te garanderen, werd voor het structurele geraamte gekozen voor stortbeton - een bouwtechniek die veel wordt gebruikt in Frankrijk. Deze methode accentueert het monolithische karakter en de tactiele materialiteit van het gebouw en benadrukt het vakmanschap en de structurele authenticiteit. Bovendien minimaliseert het gebruik van ter plaatse gestort beton de behoefte aan extra structurele elementen, waardoor er minder voegen en naden nodig zijn waar anders potentiële zwakheden zouden kunnen ontstaan. Bijgevolg functioneert het hele complex als één geheel en is het bestand tegen externe krachten zoals verwering, seismische activiteit en algemene slijtage in de loop der tijd. De toepassing van deze techniek resulteert bovendien in naadloze, gladde oppervlakken, waardoor de vele schaduwen die eroverheen dwarrelen beter worden opgevangen. De monolithische structuur van het gebouw, de dramatische gouden en antracietkleurige gevels en de royale balkons vormen een genuanceerd contrast met de overwegend witte gebouwen die dit opkomende deel van Massy kenmerken.
Integratie met omgeving
Wat het gebouw nog meer onderscheidt van zijn buren is de poreusheid ten opzichte van de omgeving, dankzij de meervoudige ingang en de zijwoningen met binnenplaats, die worden betreden via privétuinen. Voor de woningen op de bovenste zes verdiepingen vervangen balkons de privétuinen, terwijl duplex penthouses met dakterrassen en privéterrassen een panoramisch uitzicht op de horizon bieden. De integratie van het gebouw met zijn omgeving is geïnspireerd op Jane Jacob's principe van 'ogen op straat' uit 1961, dat stelt dat de vitaliteit van stedelijke ruimten wordt vergroot wanneer gebouwen worden ontworpen met meerdere toegangspunten en gebieden die ruimte bieden voor natuurlijk toezicht.
Deze aanpak bevordert de cohesie van de gemeenschap door interactie mogelijk te maken tussen de bewoners van het gebouw en voorbijgangers. De vele manieren om het gebouw binnen te komen, de overvloed aan balkons, privétuinen en terrassen doen de grenzen tussen binnen en buiten vervagen. Het gebouw, dat ontworpen is voor jonge gezinnen, is sereen, heeft goede verbindingen en ligt op slechts een kort treinritje van het bruisende Parijs.
