VERDICHTING STEEDS EFFICIENTER EN ERGONOMISCHER

VERDICHTING GEOPTIMALISEERD DANKZIJ TECHNOLOGIE

Het hoeft geen betoog dat verdichtingswerken van belang zijn; ze zorgen voor de nodige stevigheid en stabiliteit van een ondergrond, waardoor men daarop dan voort kan bouwen (bij funderingswerken) of rijden (bij wegenwerken).

HET VERDICHTINGSPROCES

Verdichting kan gebeuren in diverse vormen. Enerzijds gebeurt het door het eigen massieve gewicht van de machine, anderzijds wordt verdichting bekomen met trillingen. 
Men moet er echter steeds op letten dat men geen 'oververdichting' creëert: door zodanig te trillen of te vaak over het substraat te rijden, kan het granulaat of het steenpuin breken, waardoor de ondergrond zijn sterkte verliest en er verzakkingen kunnen plaatsvinden.

STATISCHE VERDICHTING

Bij statische verdichting wordt de verdichting verkregen door het gewicht van de machine. Dat wordt toegepast bij bv. grondwerken of bij het risico op het vastrijden in het terrein. De statische verdichting wordt bereikt met een walsrol of bandenwals. Bandenwalsen verdichten het materiaal door het te 'kneden'. Op lemen of kleien ondergronden wordt het vocht uit het materiaal gekneed door middel van een stampvoetbandage, waardoor men eindigt met een solide verdichting.

DYNAMISCHE VERDICHTING

Hier wordt de ondergrond bewerkt door middel van trillingen in de walsen. Dat trillen veroorzaakt een 'hamereffect' onder hoge frequentie. Door dat trillen wordt de ondergrond ook sneller verdicht. 
Het trillen wordt veroorzaakt door gewichten binnen in de rollen, die onder een bepaalde frequentie bewegen.
De trillingen kunnen op verschillende manieren opgewekt worden:

• De trilling wordt standaard veroorzaakt door centrifugaalgewichten in de wals.
• Daarnaast kan men werken met gerichte trillingen. Voordeel daarbij is dat je de trilling kunt 'richten': van 90° (volledig verticaal) voor een maximale verdichting kun je de trilling traploos verlagen tot 0° (volledig horizontaal) voor het afwerken van toplagen.

SLIMME VERDICHTING

Vandaag bestaan er ook 'slimme' machines waarbij men de machine en haar maximale verdichting kan instellen op basis van vooraf ingestelde parameters: door de toepassing op de boordcomputer te kiezen, past de machine zich automatisch aan aan de heersende en ingestelde omstandigheden. Die in te stellen parameters kunnen bv. de dikte van de verdichtingslaag zijn, maar evengoed het te verdichten materiaal; leem is niet hetzelfde als klei en ook alle asfalttypes moeten op een verschillende manier benaderd worden.

VERDICHTING OPVOLGEN

Om te controleren of de verdichting het gewenste niveau haalt, wordt de verdichting opgevolgd en gemeten. 
De verdichting wordt in kilonewton (kN) uitgedrukt. Via de boordcomputer kun je een maximale verdichting bepalen en opvolgen, zodat een oververdichting voorkomen wordt.

• Bij dynamische verdichting gebeurt dat aan de hand van de amplitude van de rollen: hier wordt de terugslag bij de trillingen van de wals gemeten. Hoe hoger die waarde, hoe hoger die terugslag en dus hoe steviger de ondergrond is.
• Bij statische verdichting gebeurt de controle met een Troxlersonde, een nucleair toestel dat de holle ruimtes van de ondergrond detecteert. Op basis van het percentage holle ruimtes in de ondergrond weet men hoe groot de verdichting is. Die methode is niet officieel, noch genormeerd en dient dus enkel als voorlopige controle.

VERDICHTING GOEDKEUREN

De officiële controle bij asfalt gebeurt (vooralsnog) met een kernboring, waarbij een klein cilindrisch stuk uit het asfalt genomen wordt en gecontroleerd en (al dan niet) goedgekeurd. Dat zorgt echter voor een (lichte) verzwakking in het wegdek. Bovendien zijn de resultaten pas weken nadien bekend. Daarom wordt er soms voor geijverd om de 'nucleaire methode' te officialiseren, aangezien die niet invasief is en dus geen verzwakking in het wegdek veroorzaakt. Bovendien beschikt men meteen over het resultaat van de meting.

Bij grondwerken wordt de ondergrond getest aan de hand van de plaatproef: een plaat wordt op het oppervlak gelegd, waarna die met gewichten een neerwaartse druk op het oppervlak uitoefent en die ondergrond wat inzakt. Aan de hand van die inzakking wordt de draagkracht van de bodem berekend en al dan niet goedgekeurd.