Eline Van de Walle is ‘Jonge Vlaamse Aannemer van het Jaar’

“We proberen groot te zijn in onze kleinschaligheid”

Op 8 oktober 2024 werd de 25-jarige Eline Van de Walle door Embuild verkozen tot ‘Jonge Vlaamse Aannemer van het Jaar’. Eline draait al enkele jaren mee in het familiebedrijf Schrijnwerk Van de Walle uit Oostakker, waar ze momenteel verantwoordelijk is voor opmetingen en offertes. De liefde voor de houtsector ontstond vooral tijdens haar studies Houttechnologie. En zelfs de coronaperiode speelde een belangrijke rol in haar toekomst.

Specialisatie in houten buitenschrijnwerk

Huidig zaakvoerder Jean-Pierre Van de Walle steekt als eerste van wal: “Schrijnwerk Van de Walle is een familiebedrijf, opgericht door mijn grootvader. Wat startte met algemeen schrijnwerk evolueerde naar een onderneming met ruim 20 werknemers in dienst. De activiteiten omvatten toen alles wat met schrijnwerk te maken heeft: dakwerken, buiten- en binnenschrijnwerk …"

"Intussen is het bedrijf qua specialisatie volledig gefocust op houten buitenschrijnwerk. Het machinepark in ons atelier is daar ook helemaal op afgestemd. We hebben er altijd een goede gewoonte van gemaakt om intensief te investeren, zodat we de vraag uit de markt konden volgen."

"Stilstaan is achteruitgaan, zeker in onze sector. En dat is bij veel van onze collega’s daadwerkelijk gebeurd. Ofwel stopten ze ermee, ofwel lieten ze hun buitenschrijnwerk bij ons maken en gingen zij het installeren."

Dochter in het bedrijf

Jean-Pierre Van de Walle: “Toen ik in 1992 in de zaak kwam, werkte mijn vader met twee personeelsleden. In de loop der jaren bouwden we ons schrijnwerkbedrijf opnieuw uit tot een zevental werknemers, aangevuld met Eline, mijn vrouw en mezelf."

"In 2018 hebben we een zware investering gedaan en kochten we een Conturex van Weinig aan, een zeer goede machine die noodzakelijk was - en is - voor de producties die we momenteel draaien. Eveneens in 2018 werkte Eline haar humaniorastudies af. Ik stelde haar toen de vraag of ze geïnteresseerd zou zijn om mee in het bedrijf te stappen.”

“En dat was het geval”, vult Eline Van de Walle aan. “Na mijn humaniora ben ik ook begonnen aan de studies Houttechnologie. Drie jaar later studeerde ik af. De bedoeling was om initieel bij houthandel Cras stage te lopen, maar die bewuste stageperiode viel net in de coronaperiode. Na amper een maand was ik verplicht om – net als iedereen – thuis te blijven."

"En dat bleek het ideale moment om in onze eigen schrijnwerkerij mee te lopen en alle kneepjes van het vak te leren van mijn vader. Zo bleven we zelfs mooi binnen onze gezinsbubbel. Dat alles maakt dat ik intussen ruim vier jaar actief ben bij Schrijnwerk Van de Walle.”

Corona als geschenk

“Corona was voor ons in feite een geschenk”, reageert vader Jean-Pierre Van de Walle. “We kregen er immers ineens een werkkracht bij. De workload was wat minder groot dan in een gewone periode, waardoor Eline de kans kreeg om rustig alle aspecten van ons bedrijf te leren kennen.”

Net als haar vader stond Eline Van de Walle niet te springen om in het bedrijf te stappen. “Na mijn humaniora wou ik eigenlijk bedrijfsmanagement studeren, of architectuur. Mama raadde me echter aan de vakken in Houttechnologie even te bekijken om te zien of ze me zouden aanspreken. En dat bleek het geval."

"Zo ging de bal aan het rollen en drie jaar later had ik mijn diploma. Ik heb ook nog een zus, die net afgestudeerd is als hr-medewerker en voor een ander bedrijf aan de slag is gegaan. Bij haar is de vonk dus niet overgeslagen.”

Nazorg rond de kerktoren

De specialiteit van het familiebedrijf bleef door de jaren heen steeds buitenschrijnwerk. “Uiteraard voorzien we de klassieke ramen en deuren”, zegt Jean-Pierre Van de Walle. “Maar daarnaast hebben we ook poorten in ons gamma. Daarbij gebruiken we de meest courante houtsoorten, maar vooral tropisch hardhout."

"Onze klanten bestaan voor ongeveer de helft uit particulieren en de andere helft uit aannemers, projectontwikkelaars en andere schrijnwerkers. We proberen zoveel mogelijk rond de kerktoren van Oostakker te werken. En dat heeft niet zozeer met de mobiliteitsproblemen in ons land te maken."

"Wel is het zo dat we werken met een natuurlijk materiaal dat een bepaald soort onderhoud en nazorg nodig heeft. Als je dan honderd kilometer moet rijden tot bij een klant om die nazorg te verlenen, dan is dat ineens een veel minder efficiënt gegeven. Klanten in onze onmiddellijke omgeving kunnen we op deze manier dus perfect bedienen.”

Gespecialiseerd in erfgoed

Momenteel werkt Schrijnwerk Van de Walle met zeven werknemers. “We kunnen het werk aan met de mensen die er nu zijn”, aldus Jean-Pierre Van de Walle. “Maar onze deur staat uiteraard altijd open voor gemotiveerde en gekwalificeerde werkkrachten die oog voor detail en afwerking hebben."

"We proberen met ons bedrijf immers groot te zijn in onze kleinschaligheid. We krijgen heel veel opdrachten in het Gentse. Veelal gaat dat om renovaties van panden die als erfgoed of stadszicht beschermd zijn. Gaat het om stadszicht, dan kunnen we het oorspronkelijke schrijnwerk probleemloos namaken in een duurzamer materiaal. Gaat het om erfgoed, dan maken we het schrijnwerk op exact dezelfde manier zoals ze honderden jaren geleden gemaakt werd."

"Door tal van mooie projecten bouwden we een stevige reputatie op in de erfgoedmarkt. En die hebben we gekregen door de nadruk te leggen op het ambacht van de schrijnwerkerij. Maar dat neemt niet weg dat we moderne technieken gebruiken om historisch correcte profielen na te maken.”

Twee vrouwen op 140 studenten

Een vrouw actief in de bouwsector, het blijft – ten onrechte – een uitzondering. “Maar dat klopt jammer genoeg nog altijd”, erkent Eline Van de Walle. “In de richting Houttechnologie waren er amper twee vrouwen op 140 studenten. Dan zijn de verhoudingen wel duidelijk zeker?"

Eline pleit ervoor meer jongedames aan de slag te krijgen in de bouwsector

"Wat mij betreft, was het absoluut niet zo dat ik een bepaald statement wou maken. Ik was gewoon geïnteresseerd in de leerstof en het materiaal. Waarom zou er op dat vlak een verschil tussen mannen of vrouwen moeten bestaan? Uiteraard heb ik ook fouten gemaakt in de beginperiode, maar niet meer of minder dan een mannelijke collega.”

Jean-Pierre Van de Walle: “Ik kan me voorstellen dat het wat onwennig is geweest, die eerste keer dat Eline alleen ging opmeten. Maar dat is bij iedereen zo. Intussen is ze onze vaste opmeter en komt ze ook bijzonder zelfzeker over bij de klanten. Intussen heb ik ook het offertegedeelte helemaal aan haar overgelaten."

Jonge vrouwen in de bouw gezocht

Eline heeft dus duidelijk haar kans met beide handen gegrepen. Intussen pleit ze ervoor om meer jongeren en vooral meer jongedames aan de slag te krijgen in de bouwsector in het algemeen, en de houtsector in het bijzonder.

“Ik besef dat onze sector geen al te positief imago heeft bij jongeren, maar ik kan hen met de hand op het hart verzekeren dat het wel een leuke stiel is. Al besef je dat pas wanneer je er werkzaam in bent. Bovendien zou het voor mij persoonlijk ook tof zijn om meer jonge vrouwelijke collega’s tegen het lijf te lopen. Ik kan dus iedereen aanraden om het tenminste eens te proberen.”

Verdiende award

Onlangs ontving Eline de prijs van ‘Jonge Vlaamse Aannemer van het Jaar”, uitgereikt door Embuild, de voornaamste spreekbuis van de bouwsector die ruim 10.000 lidbedrijven vertegenwoordigt.

“Ik ben actief bij de jongeren van Embuild. Een actief engagement was een van de voorwaarden om de prijs te kunnen krijgen. Elke twee maanden komen we samen in werkgroepen om evenementen te organiseren. De jury was op zoek naar een winnaar die actief de bouwsector wou promoten, als een soort ambassadeur. En dat was me wel op het lijf geschreven."

"Uiteraard ben ik heel blij met de overwinning. Ik kreeg al heel wat berichtjes van familie en vrienden. Ook regiotelevisie AVS is hier komen filmen. De media-aandacht had ik niet helemaal verwacht. Een directe impact op de firma zie ik niet meteen, behalve dan de grotere naambekendheid."

Overdracht

Schrijnwerk Van de Walle kan inmiddels terugblikken op bijna een eeuw ervaring. Dat neemt niet weg dat de blik onverminderd richting de toekomst is gericht.

“Op termijn is het uiteraard de bedoeling dat Eline de zaken volledig behartigt. Ze spreekt al van verhuizen naar een groter atelier, maar dat zal vooral haar ding zijn. Ik wil daar gerust nog aan meewerken, maar zal niet meer de grote trekker zijn."

"Vorig jaar zijn we ingestapt in het familietraject Familio van VOKA om de overdracht min of meer voor te bereiden. Maandelijks komen we samen met vier andere families die in een gelijkaardige fase zitten. Toekomstmuziek, maar we zijn er wel al mee bezig.”