HET BELANG VAN EEN GOEDE VERBRANDINGSGASANALYSE
NIET ZOMAAR EEN WETTELIJK VERPLICHT ONDERDEEL VAN KETELONDERHOUD
Een centraal en verplicht onderdeel van elk ketelonderhoud - of het nu een gas- of een stookolieketel betreft - is het meten van de verbrandings- en andere waarden. Het gaat onder meer om de O2-, CO2- en CO-concentraties, maar evenzeer om de gasdruk, de rookgastemperatuur … De controle van de verbrandingswaarden dient zowel voor als na het eigenlijke ketelonderhoud te gebeuren en de gemeten waarden moeten steeds op het verbrandingsattest genoteerd worden.
PARAMETERS
De keuring van een stooktoestel gaat steeds gepaard met een analyse van de verbrandingsgassen. Daarbij moeten onder meer de volgende parameters gemeten (of berekend) en op het verbrandingsattest genoteerd worden:
- CO-gehalte van de verbrandingsgassen (mg/kWh);
- O2-gehalte van de verbrandingsgassen (Vol. %);
- CO2-gehalte van de verbrandingsgassen (Vol. %);
- nettotemperatuur, zijnde het verschil tussen rookgastemperatuur en die van de verbrandingslucht (°C);
- rookgasrendement (%);
- rookindex (enkel bij stookolietoestellen).
MEER DAN EEN WETTELIJKE VERPLICHTING
Het meten en controleren van dergelijke parameters is natuurlijk niet zonder reden een wettelijke verplichting. Een goede verbranding moet in eerste instantie vanwege veiligheids- en duurzaamheidsoverwegingen bewaakt worden. Bij atmosferische (niet-premix) en aangeblazen stooktoestellen geeft een verkeerde menging bijvoorbeeld onmiddellijk aanleiding tot CO-vergiftiging in de omgeving; bij premixtoestellen krijgen vooral het milieu en de brander het in zo’n geval zwaar te verduren. Verder kan een regelmatige controle van de verbrandingsgassen u helpen om beter inzicht te krijgen in de staat – en de evolutie daarvan – van het stooktoestel. Dat maakt het mogelijk om vroegtijdig in te grijpen, spoedherstellingen te vermijden …
ELEKTRONISCH METEN
Niet enkel het meten van bovenvermelde parameters is een wettelijke verplichting; ook de manier waarop dat dient te gebeuren, is in regionale wetten vastgelegd. In Vlaanderen geldt zo sinds 2007 de verplichting om de vijf eerste parameters (CO, O2, CO2, Tg en Ta) elektronisch te meten. In Wallonië geldt die verplichting sinds 2009; in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest sinds 2011.
De druk en rookindex mogen in alle gewesten zowel analoog als elektronisch gemeten worden. De druk kan vandaag veelal met dezelfde elektronische toestellen als de andere parameters gemeten worden; voor de rookindex is steeds een apart toestel nodig. Verder dient nog vermeld dat de elektronische toestellen ofwel het O2-, ofwel het CO2-gehalte van de verbrandingsgassen meten. Omdat er tussen beide een lineair verband bestaat, kan het ene wel eenvoudig uit het andere afgeleid worden. Dat gebeurt vandaag quasi altijd automatisch in het meettoestel.
Elektronische meettoestellen blijven de verplichte verbrandingsgasanalyse zo steeds verder vereenvoudigen. Het is echter een misvatting dat een correcte analyse daarom geen inspanning meer vergt van de onderhoudstechnicus. Het meten zelf is namelijk slechts een beperkt onderdeel van het proces. In dit artikel leest u welke ingrepen en controles nog noodzakelijk zijn.
