OPINIE: “HET NIEUWE GEVAAR VOOR DE BUXUS IS NIET DE BUXUSRUPS, MAAR DE MENS”
Ecologisch tuinaannemer Frederik Houssin neemt het op voor de buxus
Zoals zo vaak is de slinger alweer doorgeslagen: deze keer van de strakke buxustuinen naar de kruistocht tegen buxus. Wie mij kent, weet dat ik geen voorstander ben van tuinen met grote partijen buxus, al dan niet in wolken geschoren, maar de manier waarop vandaag eenzijdig op de buxus wordt geschoten, gaat veel te ver. Vandaag schiet men op de inheemse buxus en niet op de uitheemse invasieve exoot. Het nieuwe gevaar voor de buxus is niet de buxusrups, maar de mens.
DE SCHOONHEID VAN DE BUXUS
Dit is geen pleidooi voor eentonige tuinen waar geen ruimte is voor diversiteit. Integendeel, deze zijn deel van de oorzaak. Ik besef dat de in vorm geschoren buxus geen grote meerwaarde is voor de biodiversiteit. Maar moeten we hem daarom voor de eeuwigheid verbannen tot in de diepste kerkers? De plant heeft jaren dienst bewezen in de vormgeving en schoonheid in onze tuinen, tuinen waar de creatieve tuinman zijn gang gaat, vaak oude kasteeltuinen met metershoge buxusmassieven en topiary. Tijdloze meesterwerken en erfgoedobjecten zijn het, al honderden jaren lang. Nogmaals, persoonlijk ben ik absoluut geen voorstander van de typische verkavelings- of villatuinen vol buxus, hydrangea, taxus, sieruien en siergrassen. Maar de buxus wordt nu als grote zondebok afgeschilderd, terwijl hij in de eerste plaats een slachtoffer is. Jarenlang werd de plant uitgebuit, kapotgekweekt, ondervoed en in het pak gedwongen, verplicht om te doen wat de mens van hem verlangde. Een verdomd sterke plant is die buxus: groeit overal, heeft weinig voeding nodig, blijft altijd groen, je kan hem mooi scheren …
WAT IS ER VERKEERD MET EEN BEETJE VORMGEVING?
Ik houd van (bio)diversiteit en wat is er verkeerd met een beetje vormgeving? Ja, de buxus geeft maar weinig stuifmeel. Ja, er zitten maar weinig insecten in. Ja, vogels nesten er ook al niet in. Dat is een minder groot probleem dan het lijkt. Het echte probleem is dat naast die buxus in onze tuinen meestal óók waardeloze beplanting staat. Wie vandaag eindelijk de hydrangea, geranium, witte narcis, allium en siergrassen beu is, kiest blijkbaar voor anemoon, taxus, lavendel en krentenbomen. Hetzelfde, maar dan anders. Of erger nog: in plaats van onze inheemse buxus te verzorgen zoals het hoort, kiest men voor de uitheemse Japanse hulst. Een plant met alweer een zeer beperkte meerwaarde voor de biodiversiteit, dit door de intensieve snoei. De productie van nieuwe planten loopt volop. Alweer zal men voortkweken met zwakke planten en opnieuw zullen we ze in een arme bodem en in onze steriele tuinen aanplanten en opnieuw zullen we de plant te weinig verzorgen. Tot we een nieuwe ziekte importeren.
Onze kwekers en hoveniers die hun product niet kopen in Aziatische landen, moeten vandaag niet enkel concurreren tegen grote importeurs en dumpingprijzen, maar ook tegen een half geïnformeerde publieke opinie.
BESCHERM OOK ONZE BUXUS
Vandaag schiet men op de inheemse buxus en niet op de uitheemse invasieve exoot. Dat er ruimte moet zijn voor andere, waardevollere planten, kan niet genoeg gezegd worden. Maar dat we daarom geen moeite moeten doen om onze buxus te redden, is radicaal en onterecht. Ontkenning is het, ontkenning van onze eigen hebzucht. We willen die plant, massaal en goedkoop, en als we ze hebben, dragen we er te weinig zorg voor. Nu schiet men ook, soms misschien terecht, op degenen die de buxus willen beschermen, terwijl het onderzoek naar schadelijke effecten van bepaalde middelen nog loopt. Onder het motto ‘beter voorkomen dan genezen’ is het natuurlijk wel aangeraden om sommige producten niet te gebruiken, wat ik dan ook niet doe. Ook Velt pleit voor biologische bestrijding, met Bacillus thuringiensis (Bt), maar deze boodschap haalt de media veel minder. Als ik vandaag met mijn rugsproeier met bladvoeding en bacteriepreparaat rondloop om de planten te voorzien van hun natuurlijke behoeften, voel ik mij met de vinger gewezen door ongenuanceerde, radicale meningen. Kwekers die oprecht begaan zijn met biodiversiteit, natuur en milieu, zijn naarstig op zoek naar betere verantwoorde oplossingen. Ondanks de sterke tegenwind hebben zij het beste voor met hun materiaal. Onze kwekers en hoveniers die hun product niet kopen in Aziatische landen, moeten vandaag niet enkel concurreren tegen grote importeurs en dumpingprijzen, maar ook tegen een half geïnformeerde publieke opinie. Zij weigerden om minderwaardig materiaal aan te kopen tegen spotprijzen, zij kozen niet voor de snelle winst, maar voor hun vak en voor diversifiëring. En zelfs vandaag staan ze nog steeds achter hun product. Ze brengen gefundeerde oplossingen van correcte aanplant tot verzorging. Draag zorg voor biodiversiteit, draag zorg voor uw buxus en andere planten en respecteer de plant, onze kwekers en verzorgers.
P.S.: Kies er bij voorkeur voor om uw buxus niet te snoeien, maar uit te laten groeien tot een grote struik.
P.P.S.: De Buxus sempervirens is inheems. Oorspronkelijk kwam hij enkel in Wallonië voor, ik veronderstel dat hij door de klimaatverandering ook wel uit zichzelf tot in Vlaanderen zou zijn geraakt.
P.P.P.S.: Er is niets mis met (niet-invasieve) uitheemse planten in onze tuinen.
P.P.P.S.: Hoewel ik zeker achter de boodschap van #byebyegrass sta, is er ook niets mis met een (deels) kortgemaaid gazon. Ook dit geeft alweer andere bloeiende en boeiende vegetatie en dus meer diversiteit. Gras kan ook zeer biodivers zijn. Extremisme is nooit goed.
