de romantiek is terug in het interieur
Het mag dan wel een moeilijk jaar geweest zijn, het was ook een speciaal jaar voor de interieurprofessional. Doordat onze grenzen op slot gingen, was er plots meer aandacht voor het interieur. 2020 bewees hoe veerkrachtig we zijn. Dankzij de digitalisering, bleven onze zaken draaien, maar omgekeerd, werd het verlangen naar meer menselijkheid ook groter. Het hunkeren naar het onbereikbare ligt aan de basis van een nieuwe romantiek waarin de natuur, ecologie en recuperatie centraal staan. Laat ze maar fantaseren over de roaring twenties, als je ’t mij vraagt dan wordt romantiek de nieuwe trend.
De nieuwe romantiek
Ja echt, het plaatje klopt: kijk maar naar de romantische kunst in de 18de eeuw. Constable en Turner verheerlijkten de natuur, het individualisme vierde hoogtij bij de Duitse Sturm und Drang, de hunkering naar het verre, nostalgie en patriottisme tekenden de tijd. En in de architectuur was alles technisch en frivool. Ook vandaag gaan techniciteit en frivoliteit samen. De domotica zoals we die decennia geleden kenden heeft plaatsgemaakt voor draadloos verbonden toestellen. Google nest, bv., vindt stilaan haar plaats in onze leefruimten. Licht en apparaten zijn ermee verbonden en je bedient het alsof het je persoonlijke lakei was: “He Google, give me some romantic light, please”.
Urban jungle en escapisme
De lockdown heeft voor versnelling gezorgd als het over de digitalisering gaat, maar voor vertraging als het over de natuur gaat. En dat uit zich in de interieurs van vandaag. De urban jungle is geboren. De tienerkamers staan er vol van, de architectuur houdt ervan en ook in het kantoorgebouw doen tropische planten hun herintrede. Meer nog, ze vullen er verticale wanden, zoals in de head quarters van Van Marcke, waar een door Sioen ontwikkeld technisch doek gebruikt wordt om de planten op te laten groeien en bloeien. Maar zo ver hoeft het niet te gaan. De urban jungle kan ook gecreëerd worden met behang of met nostalgische muurschilderingen. Schilders die de kunst van het muurschilderen of het marbreren beheersen, hebben vandaag al de handen vol. Het is immers de ultieme uiting van individualisme en dat is op en top romantisch.
Maar dat vleugje escapisme vind je vandaag ook in de diepe smaragdgroene fluwelen stoffen of zelfs in het nostalgische British racing green. Daarnaast is ook blauw koninklijk aanwezig op de wand. Opvallend zijn wel de donkere tonen, die volgens de ene de reflectie zijn van de donkere tijden, volgens andere de hang naar romantiek en geborgenheid. Feit is dat ze de overheersende saaie grijstonen wegduwen en stijlvol kleur in het interieur brengen.
Alles natuurlijk en organisch. Maar kan dat wel?
Kleinschaligheid, ecologische materialen, natuurlijke stoffen in organische vezels … wie het kan betalen, maakt er graag een statement mee. De vraag naar ecologische materialen weerklinkt luid bij de bewuste consument, maar zelfs de goed geïnformeerde koper vindt er vaak de weg niet in. De digitalisering reikt dan wel veel inspiratie aan, maar filteren doet ze amper. Meer dan ooit telt daarom de stem van de professional.
Veel kleine bedrijven hebben zich de laatste tijd op de kaart kunnen zetten met dat broodnodige advies en met een persoonlijke service. Door te luisteren naar de klant en met advies op maat, geven ze de consument datgene wat vandaag voor velen telt: een menselijke, kleinschalige aanpak. Daar ligt de meerwaarde. Want laat ons eerlijk zijn, duurzaamheid is soms moeilijk te beoordelen, zelfs voor de professional. Daar is het nijpend gebrek aan transparantie en correcte informatie de oorzaak van. De vraag is echter ook of wij onze mooie wereld niet pluimen als een kip als iedereen straks voor de luxe van natuurlijke materialen kiest. En luxe is het zondermeer. Bewijs daarvan de notelaren wand op bijgaande foto of de zachte fluwelen meubelstoffen in linnen van Designs of The Time.
Recuperatie, wordt de niche de norm?
In de bouw wordt amper 1% van de materialen gerecupereerd. Dat is dus zo goed als niks. Toch is de trend al langer ingezet en is de opmars van recuperatie niet meer te stuiten. Recent werd in Denemarken een studie gevoerd naar bouwen en verbouwen met recuperatiemateriaal. Het uitgangspunt was dat een woning in recuperatiemateriaal tot 65% van de CO2 uitstoot zou reduceren. Alles werd in rekening gebracht, van productie tot transport en wat bleek? Het gebouw was goed voor zo’n 86% minder CO2. Toch is het pas de laatste jaren dat huizen met recuperatiemateriaal beginnen op te vallen. Het grote probleem is immers de organisatie van het proces. Waar komen de materialen vandaan? Waar vind je ze als installateur of decorateur? Bedrijven zoals HuisMus liepen recent in de kijker met hun aanpak. Ze werken maximaal met gerecupereerde deuren, hekkens, ramen, balken, timmerhout en noem maar op. Ze doen dat op een esthetische manier en spreken daarmee een nichepubliek aan. Maar de markt groeit en met ROTOR ontstond reeds een platform dat particulieren en architecten aanspoort om recuperatiematerialen naar het portaal te brengen.
Vloeren deden het al eerder
Gerecupereerde vloeren zijn niet nieuw. Ze zijn er al een tijd en vandaag zijn ze zelfs super trendy. Zozeer zelfs dat ook nieuwe vloeren de recuperatiestijl volgen. Dixon ontwierp er een voor Bisazza, het werd een prachtige groene terrazzo- vloer. Steeds meer grote designers hebben inmiddels de weg gevonden naar het ontwerpen van vloeren. Ook de broers Campana en Jaime Hayon ontwierpen voor Bisazza, eveneens in groen. Eveneens in vintage-stijl. De trend neemt klaarblijkelijk nog niet af, want vloeren zijn meer dan ooit een statement. Ook vloerkleden worden met zorg gekozen. Ze zijn zacht en vaak elegant figuratief, alweer het bewijs van onze hunkering naar meer menselijkheid.
Gepolariseerde wanden
En dan zijn er nog de wanden. Een grotere spreidstand hadden we hier wellicht nooit kunnen maken. Het valt namelijk op dat de twee uitersten bewandeld worden. Enerzijds is er de ruwe, natuurlijke afwerking. Hier doen oude leemtechnieken en voor de buitenmuren Le Corbusier-achtige stuc het goed. Ook stoffen doen hun herintrede en als het even kan zelfs in reliëf, zoals bij Moooi (Arte International). Maar aan de andere kant zien we ook perfect strakke wanden met super gladde afwerking. Ze accentueren de zuiverheid en maken wit zo mogelijk nog witter. Wit is trouwens alweer zichtbaar aan de horizon. In de mode wordt wit alvast een topper. In tijden zoals deze, waarin we ontsmetten en reinigen om het virus te slim af te zijn, is dat bepaald geen vreemde wending.
